ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਇੱਕ ਗੱਲ....

ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਇੱਕ ਗੱਲ

ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਖਾਸ ਦੇਖੀ,
ਹਰ ਫੁੱਲ ਮੁਰਝਾਇਆ ਕਲੀ ਉਦਾਸ ਦੇਖੀ।

ਹਰ ਚੌਂਕ ਹਰ ਚੋਰਾਹੇ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਖੂਹ ਦੇਖੇ,
ਨੈਣਾਂ 'ਚ ਐਪਰ ਤੇਰੇ ਡਾਢੀ ਪਿਆਸ ਦੇਖੀ।

ਕਾਨ੍ਹ ਦੇ ਹੱਥੋ ਹੀ ਲੁੱਟੀ ਗਈ ਰਾਧਕਾ,
ਬਿਦ੍ਰਰਾਬਨ 'ਚ ਤੇਰੇ ਕੈਸੀ ਹੈ ਰਾਸ ਦੇਖੀ।

ਜਿੱਦਣ ਵਣਜ ਸਹੇੜੇ ਕਰਮੀਂ ਗ੍ਰਹਿਣ ਲੱਗਿਆ,
ਪੁਨਿੰਆਂ ਦੇ ਚੰਦ ਉਤੇ ਮੱਸਿਆ ਦੀ ਰਾਤ ਦੇਖੀ।

ਇਕ ਹੱਥ ਅੰਦਰ ਕਲਮ ਦੂਜੇ ਜਿਸ ਰਫਲ ਰੱਖੀ,
ਕਦਮਾਂ 'ਚ ਉਸਦੇ ਵਿਛਦੀ ਸੂਹੀ ਪ੍ਰਭਾਤ ਦੇਖੀ।

'ਅਮਰ' ਦੀ ਮੌਤ ਉਤੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਬਹਿਸ ਜੇਹੜੇ,
ਰੋਹੀ ਦੇ ਪੁਲ 'ਤੇ ਰੁਲ਼ਦੀ ਉਹਨਾਂ ਨਾਂ ਲਾਸ਼ ਦੇਖੀ।

ਅਮਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਅਮਰ

ਰਾਂਝਾ ਜੋਗੀ

ਰਾਂਝਾ ਜੋਗੀ

ਜੇ ਗੱਲ ਹੀਰ ਦੇ ਇੱਕ ਚੁੰਮਣ ਦੀ ਹੁੰਦੀ
ਤਾਂ ਚਾਕ ਬਣਿਆਂ ਹੀ ਸਰ ਸਕਦਾ ਸੀ
ਅਸੀ ਵੀ ਕੰਨ ਨਾ ਪੜਵਾਂੳਦੇ
ਅਸੀ ਵੀ ਜੋਗ ਨਾ ਲੈਂਦੇ
ਖੇੜਿਆਂ ਵਾਲ਼ੇ ਹਰ ਵਾਰੀ ਕਾਂ ਨਾਲ ਕੂੰਜ ਪ੍ਰਣਾਅ ਕੇ
ਹੀਰ ਵਾਲ਼ੇ ਬਣ ਬਹਿੰਦੇ ਆ
ਐਂਤਕੀ ਬਾਲ ਨਾਥ ਨੂੰ ਕਹਿਣੈ
ਕਿ ਟਿੱਲੇ ਤੇ ਬੰਦੂਕਾਂ ਬੀਜੇ
ਹੀਰ ਮਿਲ਼ਦੀ ਐ ਮਿਲੇ
ਨਹੀ ਫੇਰ ਸਹੀ
ਕੈਦੋਂ ਤੇ ਕਾਣਾ ਸੈਦਾ ਨਹੀ ਸੁੱਕੇ ਜਾਣ ਦੇਣੇ ਬੱਸ

ਅਮਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਅਮਰ

ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਫਿਰ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ

ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਫਿਰ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ

ਰੋਂਦੀ ਰੂਹ ਪੰਜਾਬ ਦੀ, ਕਰਦੀ ਪੁਕਾਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ,
ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹ ਮੇਰੀ ਅਰਜ਼ ਹੈ, ਸੁਨਣਾ ਦਾਤਾਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ,
ਮੇਰੀ ਇਸ ਅਰਦਾਸ ਦਾ ਤਾਂ ਏਨਾ ਕੁ ਨਿਚੋੜ ਹੈ,
ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਫਿਰ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਭੇਜ ਤੇਰ੍ਹਾਂ ਮਰਜੀਵੜੇ ਤੇ ਫੌਜਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਘੱਲ ਦੇ,
ਦੇਹਧਾਰੀਆਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਨੂੰ ਆਕੇ ਜਿਹੜਾ ਠ੍ਹੱਲ ਦੇ,
ਨਰਕਧਾਰੀ ਕੋਈ ਇੱਕ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਹੈ,
ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਫਿਰ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਬਿਪਰ ਨੂੰ

ਬਿਪਰ ਨੂੰ
ਤੂੰ ਤੇ ਤੇਰੀਆਂ ਅਦਾਲਤਾਂ,ਦੋਨੋ ਹੀ ਝੂਠੇ ਦੋਨੋ ਹੀ ਛਲੀਏ,

ਤੈਨੂੰ ਗੁੜਤ੍ਹੀ ਮਿਲੀ ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੀ, ਸਾਮ ਦਾਮ ਦੰਡ ਭੇਦ ਦੀ,

ਤੂੰ ਝੂਠ ਛਲਨੂੰ ਨੀਤੀ ਕਹਿ ਕੇ ਵਡਿਆਉਂਦਾ, ਤੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਲਾਲਸਾਵਾਂਨੂੰ ਐਸ਼ਾਂਨੂੰ,

ਲੀਲਾਵਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਪ੍ਰਚਾਰਦਾ, ਰਾਵਣ ਹੋਵੇ ਚਾਹੇ ਭਵੀਸ਼ਨ ਚਾਹੇ ਹਨੂੰਮਾਨ,

ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੇਰੇ ਦੰਭ ਦਾ ਹੋਏ ਸ਼ਿਕਾਰ, ਬਾਲੀ ਹੋਵੇ ਚਾਹੇ ਜਰਾਸੰਧ ਜਾਂ ਦੁਰਯੋਧਨ,

ਤੂੰ ਕਪਟ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਪਾਰ,ਸਰੂਪ ਨਖਾਂ, ਕੁਬਜ਼ਾਂ ਜਾਂ ਚੰਦਰਾਵਲ ਨਾਲ,

ਕੀਤੇ ਬਲਾਤਕਾਰਨੂੰ ਤੇਰੇ ਛੁਣਛੁਣਿਆਂ ਨੇ, ਬਿੰਦ੍ਰਾਬਨ ਵਿਚ ਕੀਤੇ ਰੰਗ ਦਾ ਨਾਂ ਦਿੱਤਾ,

How the Singhs Punished Gobind Ram

Introduction

In the 18th Century, Meer Manoo committed indescribable atrocities upon the Sikhs and the following saying became very common "Manoo is our sickle, we are his crop. As he cuts us down, we double in number…"

The soul of 18th Century Manoo had in the 80s come into Gobind Ram, the Batala Police Chief. Last time, Manoo's death to place after his foot was caught in his horse's stirrup and he was dragged until his demise. Perhaps his desire to die at the hands of Singhs had yet to be fulfilled and so his spirit had entered Gobind Ram. The story of his evils is very long, but still some examples are mentioned here. He used to always say that the Sikh will forget their Guru and remember him only. He had told all those working under him to rape Sikh girls. He used to say, "if their seed is changed only then will the revolutionary spirit be taken out of their homes."

A Singhnee's Plight: 1984 Delhi Carnage

Taken From"Tay Deeva Jagda Rahaegaa"

By Amardeep Singh Amar

This tragic excerpt is based on a true story. It is taken mid-story. The Singhs are in a Babbar training camp in Pakistan. Some Singhs have arrived from India and along with them are two survivors of the 1984 carnage in Delhi. This is their story:

The atmosphere was silent like a city falls silent after a major storm. All the young men were staring with eyes wide. The Singh began, "First brothers, let us tell our story" He was hanging his head, trying to hide the tears in his eyes from the other Singhs.

"We both were originally from village Kamaalpura in Ludhiana. My name is Hari Singh and his name is Bhaag Singh. We both had a Transport company in Delhi. From childhood we were both amritdhari. Because of the parchaar of Master Gurbakhsh Singh of our village, we all took amrit from Bhai Sahib's Jatha. Master jee had a lot of kamaiee and had a very high jeevan. He was drenched in naam and his life story is written in Bhai Randheer Singh's book Ranglae Sajjan. So with the influence of Master jee, we joined the Akhand Kirtani Jatha.

Khaet Jo Mandio Soorma

BABA GURBACHAN SINGH MANOCHAHAL:
NO SURRENDER

Shaheed Baba Gurbachan Singh Manochahal with his sons

"We will spill our last drop of blood and to the last man we will fight for Khalistan."

The immortal words of Shaheed Baba Gurbachan Singh Manochahal General of Bhindranwala Tiger Force of Khalistan (B.T.F.K)

Baba Manochahal's 14th Shaheedi anniversary falls on February 28th.

The history of the Sikh nation is filled with sacrifices and whenever the rulers of India or any invader has tried to finish the Sikhs by oppression the Khalsa Panth has retaliated by bringing the oppressor to justice. In recent times the Indian authorities have been trying to eliminate not only the Sikh people but also those belonging to other minorities in India by persecution and genocide.

Shaheed Bhai Lachhman Singh Babbar

From Muslim to Babbar

 Article by Bhai Amardeep Singh Amar

One of the forgotten heroes of the Sikh movement is Bhai Lachhman Singh Babbar aka. Bashir Mohammed. This is the story of how a Muslim policeman became a Singh and then a great martyr of the faith.

Childhood

Bhai Lachhman Singh Babbar, then Bashir Mohammed, was born on August 1, 1970 in Bhanmay Kalan, Dist. Mansa. His parents were Janab Ali Mohammed and his mother was Mata Noori (Dayalo). Bashir had two other brothers and two sisters.

Bashir Mohammed was very studious from a young age and also very active in sports. He was the leading member of the Government High School (Bhanmay) volley-ball team and before entering the tenth grade, also began to take an interest in wrestling. Bashir began to practice wrestling in the village beside his and then travelled to all the local villages to particpate in the various athletic competitions. He began to be known in the area as a very good wrestler. Bashir eventually issued an open challenge to all the wrestlers in the area but no one accepted. He was now a wrestling champion.

ਅੰਨ ਦਾਤੇ ਨੂੰ........(ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ)

ਅੰਨ ਦਾਤੇ ਨੂੰ........(ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ)

ਭੁੱਖਿਆਂ ਨੂੰ ਟੁੱਕੜੇ ਪਉਣ ਵਾਲਿਆ
ਕੀ ਗੱਲ ਐ? ਹੌਂਸਲਾ ਕਿਉਂ ਹਾਰਿਐਂ?
ਐਵੇਂ ਨੀ ਸਰਨਾ, ਮਸਲੇ ਦਾ ਹੱਲ ਇਹ ਨਹੀਂ
ਖੁੱਦਕੁਸ਼ੀ............ਤੇ ਤੂੰ...............
ਦੋਵੇਂ ਗੱਲਾਂ ਸੋਭਦੀਆਂ ਨੀ
ਜਮਾਨਾ ਬੜਾ ਬੇਰਹਿਮ ਹੋ ਗਿਐ ਸੱਜਣਾ
ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਗਵਾ ਕੇ
ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ 'ਤੇ ਜੂੰਅ ਨਹੀਂ ਸਰਕਣੀ
ਇਹਨਾ ਸੁੱਤੇ ਰਹਿਣੈ
ਇਹ ਜਾਗਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਧਮਾਕੇ ਦੀ ਲੋੜ ਐ ਧਮਾਕੇ ਦੀ
ਸਿਵਿਆਂ ਵਾਲੀ ਪਹੀ ਦੀ ਕਿੱਕਰ ਨਾਲ
ਸਿਰ 'ਤੇ ਲਪੇਟੀ ਪੱਗ ਬੰਨ ਕੇ ਫਾਹਾ ਲੈ ਲੈਣਾ
ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਸਲਫਾਸ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਖਾ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਨਣੀ ਗੱਲ
ਉੱਠ........ਪੱਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ.......ਪੱਗੜੀ ਸੰਭਾਲ......

ਤੂੰ ਤੂੰ ਏਂ ਤੇ ਅਸੀਂ ਅਸੀਂ,

ਤੂੰ ਤੂੰ ਏਂ ਤੇ ਅਸੀਂ ਅਸੀਂ,

ਅਸੀਂ ਕੋਈ ਚੌਪੜ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ ਖੇਡਕੇ,
ਜਨਾਨੀ ਨਹੀਂ ਹਾਰੀ,
ਤੇ ਨਾ ਹੀ,
ਕੇਲੇ ਦੇ ਓਹਲੇ ਲੁਕ ਕੇ,
ਬਾਲੀ ਨੂੰ ਮਾਰਿਐ,
ਤਲਵਾਰਾਂ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਪਲ ਕੇ
ਫਾਂਸੀਆਂ ਤੇ ਝੂਟਕੇ,
ਜਵਾਨ ਹੋਏ ਹਾਂ,
ਤੇ ਖੰਡਿਆਂ ਦੀ ਖੇਡ,
ਤੀਰ ਦੀਆਂ ਨੋਕਾਂ,
ਬੰਦੂਕਾਂ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ,
ਸਾਡੇ ਲਈ
ਗੁੱਲੀ ਡੰਡੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈਸੀਅਤ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ,
ਤੂੰ ਵਖਤ ਪੈਣ 'ਤੇ,
ਆਪਣਾ ਈਮਾਨ
ਅਣਖ, ਸਵੈਮਾਨ, ਇੱਜ਼ਤ
ਸਭ ਵੇਚ ਆਪਣਾ ਸਰੀਰ ਬਚਾ ਲੈਨੈ,
ਇਹੀ ਤੇਰੀ ਸਦਾ ਕਾਇਮੀਂ ਦਾ ਰਾਜ ਐ।

'ਸੰਤ'

 'ਸੰਤ'

'ਸੰਤ' ਸਿਰਫ਼ ਪਹਿਰਾਵੇ ਦਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ,
'ਸੰਤ' ਸਿਰਫ਼ ਪਹਿਰਾਵੇ ਦਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ।

ਪੋਚਵੇਂ ਕਦਮਾਂ, ਨਾਹੀਂ ਪੋਲੇ-ਪੋਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ,
ਨਾਹੀਂ ਸਟੇਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਤਕਰੀਰਾਂ, ਕਥਾਵਾਂ ਤੇ ਹਰਮੋਨੀਅਮ ਦੀਆਂ ਧੁੰਨਾਂ,
ਅੱਧ ਮੀਟੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤਾਂ ਬਗਲੇ ਦੀਆਂ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ।

ਅੱਧ ਮੀਟੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ, ਤਾਂ ਬਗਲੇ ਦੀਆਂ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ,
'ਸੰਤ' ਦਾ ਅਰਥ ਹੰਦਾ ਹੈ, 'ਸੱਚ' ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੈਣਾ ।

'ਸੰਤ' ਦਾ ਅਰਥ ਹੰਦਾ ਹੈ, 'ਸੱਚ' ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੈਣਾ,
ਸੱਚ ਤੇ ਖੜ ਜਾਣਾ, ਸੱਚ ਨੂੰ ਸੁਣ ਜਾਣਾ,
ਸੱਚ ਨੂੰ ਕਹਿ ਜਾਣਾ, ਸੱਚ ਨੂੰ ਸਹਿ ਜਾਣਾ,
ਸਤ-ਚਿੱਤ ਆਨੰਦ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸਦਾ ਸੱਤ, ਸੱਤ ਹੋ ਜਾਣਾ।

ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ.......!

ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ.......!

ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕੱਚਿਆਂ ਢਾਰਿਆਂ ਤੋਂ, ਤੇਰਾ ਫਾਸਲਾ,
ਚਾਰ ਕੁ ਸੌ ਮੀਲ ਦਾ ਹੋਣੈ,
ਤੇ ਚਾਂਦਨੀ ਚੌਂਕ ਤੋਂ ਲਾਲ ਕਿਲੇ ਦਾ ਫਾਸਲਾ
ਚਾਰ ਕੁ ਫਰਲਾਂਗ ।
ਤੇਰੇ ਮਾਲਕਾਂ ਨੂੰ ਚਾਂਦਨੀ ਚੌਂਕ ਤੋਂ
ਲਾਲ ਕਿਲੇ ਦਾ ਫਾਸਲਾ ਭੁੱਲ ਗਿਐ ।
ਜੇ ਯਾਦ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਚੁਰਾਸੀ ਦਾ ਗੇੜ ਨਹੀਂ ਚੱਲਣਾ ਸੀ ।
ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੱਸ਼ਰੀਆ ਟੋਲੀਆਂ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਸ਼ਹੀਦ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਗਾਹ ਨੂੰ ਅੱਗਾਂ ਲਾਉਣ ਦੌੜਨਾ ਸੀ ।
ਤੇਰੀ ਹਰ ਗਲੀ ਹਰ ਮੋੜ
ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਵਾ ਜਾਂਦੈ
ਮੇਰੀ ਮਾਵਾਂ ਭੈਣਾ ਨਾਲ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਸਗੋਂ ਮਾਨਵਤਾ ਸੀ ਲਾਸ਼ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ।

ਭੀੜੀ ਗਲੀ ਵਿਚ ਹੋ ਗਏ ਟਾਕਰੇ

-ਅਮਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਅਮਰ 

ਅੱਜ ਦਾ ਜ਼ਮਾਨਾ ਇੰਟਰਨੈਟ ਦਾ ਹੈ। ਇੰਟਰਨੈਟ, ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨ ਵਰਗੀਆਂ ਤਕਨੀਕੀ ਕਾਢਾਂ ਨੇ ਹਰ ਕੰਮ ਅਤੇ ਹਰ ਵਰਗ ਉਤੇ ਆਪਣਾ ਅਸਰ ਛੱਡਿਆ ਹੈ। ਹੋਰ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਆਸ਼ਕੀ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸੁਨੇਹੇ, ਪ੍ਰੇਮ ਪੱਤਰ ਅਤੇ ਅੱਡੇ ਵੀ ਨਵੇਂ ਤਕਨੀਕੀ ਸਾਧਨਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਹੋਏ ਬਗ਼ੈਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕੇ। ਪ੍ਰੇਮ ਪੱਤਰਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਈ-ਮੇਲ ਤੇ ਸ਼ਾਰਟ ਮੈਸੇਜਿਜ਼ ਨੇ ਲੈ ਲਈ ਹੈ ਅਤੇ ਸੁਨੇਹਿਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਮਿਸਡ ਕਾਲਾਂ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਸੱਚ ਹੀ ਕਿਹਾ ਹੈ, “ਤੁਸੀਂ ਚਿੱਠੀਆਂ ਪਾਉਣੀਆਂ ਭੁੱਲਗੇ, ਜਦੋਂ ਦਾ ਟੈਲੀਫ਼ੋਨ ਲੱਗਿਆ।” ਕੋਈ ਵਕਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਆਸ਼ਕੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸੱਜਣਾਂ ਦੇ ਸਾਧਨ ਸੀਮਤ ਹੋਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਮੂੰਹੋ-ਮੂੰਹੀਂ ਸੁਨੇਹੇ ਹੀ ਦਿੱਤੇ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਕਈ ਵਾਰ ਸੁਨੇਹਾ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸੱਜਣ ਹੀ ਮਣਾਂ-ਮੂੰਹੀਂ ਭਾਰਾ ਹੋ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਮਸ਼ਹੂਰ ਲੋਕ-ਗਾਥਾ ਮਿਰਜ਼ਾ-ਸਾਹਿਬਾਂ ਵਿਚ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਮਿਰਜ਼ੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਾਣ ਵਾਲਾ ਕਰਮੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਹੀ ਸਾਹਿਬਾਂ ‘ਤੇ ਲੱਟੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਤਾਂ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋ ਕਿ ਸਾਹਿਬਾਂ ਜੱਟੀ ਹੀ ਤਕੜੇ ਜਬ੍ਹੇ ਵਾਲੀ ਨਿਕਲੀ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਮੁਹਾਂਦਰਾ ਹੀ ਹੋਰ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਮਿਰਜ਼ੇ ਨੇ ਜੰਡ ਥੱਲੇ ਵੱਢੇ ਜਾਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਘਰੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਗੁਤਾਵਾ ਕਰਦੇ ਫਿਰਨਾ ਸੀ ਅਤੇ ਜੱਟੀ ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੇ ਕਾਨੀਆਂ ਭੰਨ੍ਹਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ‘ਹਰੀ ਓਮ ਹਰੀ ਓਮ’ ਕਰਦੀ ਨੇ ਜਜ਼ਮਾਨ ਦੀ ਖ਼ੀਰ ਸਾਂਭਦੇ ਫਿਰਨਾ ਸੀ।

ਨੀ ਇਹ ਰੋਡਾ ਭੋਡਾ ਕੌਣ…?

- ਅਮਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਅਮਰ

ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਹਰ ਕਿਸਾਨ ਕਣਕ ਬੀਜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਾਂਗਿਆਰੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬੀਜਦਾ। ਫਿਰ ਵੀ ਕਣਕ ਦੀ ਹਰੇਕ ਫਸਲ ਵਿਚ ਕਾਂਗਿਆਰੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਇਕ ਕੁਦਰਤੀ ਵਰਤਾਰਾ ਹੈ। ਠੀਕ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਕੌਮ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਢਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ ਫਸਲ ਬੀਜਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ ਇਸ ਫੌਜ ਵਿਚ ਗੱਦਾਰਾਂ ਦੀ ਕਾਂਗਿਆਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਣਕ ਦੀ ਫਸਲ ਵਾਂਗ ਹੀ ਕੌਮ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਲਈ ਮਾਰੂ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗੱਦਾਰ ਦਾ ਤਖਲਸ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ ਇਸ ਨਾਲ ਫਰਕ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ। ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਨਾਲ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਗੱਦਾਰ ਜੱਗ ਜਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਕੌਮ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਚੁਕਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੌਮ ਵਿਚ ਜਿੰਨੇ ਵੱਡੇ ਅਹੁਦੇ ਵਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਗੱਦਾਰ ਬਣਦਾ ਹੈ ਉਸ ਤੋਂ ਉਨੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਗੱਦਾਰੀਆਂ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰਾਂ ਕਰਾ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਵੈਸੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਗੱਦਾਰ ਦੀ ਕੀਮਤ ਕੇਲਾ ਖਾ ਕੇ ਸੁੱਟੇ ਹੋਏ ਛਿੱਲੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਅਮਲੀ, ਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕਲਾਕਾਰ, ਮੱਲ ਅਤੇ ਕੰਜਰੀ ਵਾਂਗ ਗੱਦਾਰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਦਿਨ ਪੂਰੀ ਐਸ਼ ਨਾਲ ਬਿਤਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੱਚ ਰਹੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਸਿਵੇ ਗੱਦਾਰ ਦੇ ਪੱਥਰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਿਘਲਾਉਂਦੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਏ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀਆਂ ਵਿਧਵਾਵਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ-ਫਰਿਆਦਾਂ ਦਾ ਉਸ ਉਤੇ ਕੋਈ ਅਸਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਗੱਦਾਰ ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ ਕਿੰਨੇ ਵੀ ਉਚੇ ਖਾਨਦਾਨ ਵਿਚ ਪੈਦਾ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਵੇਚਣ ਵੇਲੇ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਦੀ ਆਬਰੂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਵਡੇਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ, ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਅਤੇ ਅਣਖ ਨੂੰ ਵੀ ਨੀਲਾਮ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

"ਝੂਠ ਨਾ ਬੋਲ ਪਾਂਡੇ ਸੱਚੁ ਕਹੀਐ"

-ਅਮਰਦੀਪ ਸਿੰਘ 'ਅਮਰ'

ਪੰਜਾਬ ਟਾਈਮਜ਼ ਦੇ 18 ਸਤੰਬਰ, 2010 ਦੇ ਅੰਕ ਵਿਚ ਸੰਪਾਦਕ ਦੀ ਡਾਕ ਕਾਲਮ ਹੇਠ ਮਨਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਓਂਕਾਰ ਸਿੰਘ ਨਾਮੀ ਸੱਜਣਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਪੜ੍ਹਨ ਨੂੰ ਮਿਲੇ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਇਕਪਾਸੜ ਸੋਚ ਉਤੇ ਆਧਾਰਤ ਹਨ। ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਅਖੌਤੀ ਸੰਤ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਢੱਡਰੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੇ ਗਰੀਨਵੁਡ (ਇੰਡੀਆਨਾ) ਆਉਣ ਸਮੇਂ ਵਾਪਰਿਆ ਉਸ ਦਾ ਦੂਸਰਾ ਪਾਸਾ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸਮੂਹ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ।

ਮਨਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਓਂਕਾਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਕਹਿਣ ਮੁਤਾਬਕ (ਬਾਬਾ) ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਢੱਡਰੀਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਹਾਜ਼ਰੀ ਭਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀਵਾਨਾਂ ਵਿਚ ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਦੇ ਕਥਾਵਾਚਕ ਤੇ ਲੇਖਕ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਰੁਕਾਵਟ ਪਾਈ ਅਤੇ ਸੰਗਤ ਵਿਚ ਮਿੱਠੀ ਚੀਜ਼ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਮਨ੍ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਅਸੀਂ ਇਥੇ ਸਪਸ਼ਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹਵਾਂਗੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਿੱਖੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹਿੱਸਾ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸਿੱਖ ਸੰਸਥਾਵਾਂ (ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ, ਅਖੰਡ ਕੀਰਤਨੀ ਜਥਾ, ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਆਦਿ) ਦਾ ਦਿਲੋਂ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਅਸੀਂ ਪੰਥ ਪ੍ਰਵਾਣਿਤ ਰਹਿਤ ਮਰਿਆਦਾ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਸਰਬੋਤਮ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ।

ਕੀ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਟਾਸਕ ਫੋਰਸ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਕਰਤਾ ਧਰਤਾ ਮਹੰਤ ਨਰੈਣੂ ਦੇ ਵਾਰਸ ਬਨਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ?

-ਅਮਰਦੀਪ ਸਿੰਘ 'ਅਮਰ'

ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਟਾਸਕ ਫੋਰਸ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਕਰਤਾ ਧਰਤਾ ਮਹੰਤ ਨਰੈਣੂ ਦੇ ਵਾਰਸ ਬਨਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ?

(ਮਾਮਲਾ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਗੁ: ਦੂਖ ਨਿਵਾਰਨ ਸਾਹਿਬ ਪਟਿਆਲਾ ਵਿਖੇ ਕੇਵਲ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਤਿਕਾਰ ਹਿਤ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਗਏ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਟਾਸਕ ਫੋਰਸ ਵਲੋਂ ਕੀਤੀ ਕੁੱਟਮਾਰ ਦਾ)

ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਗੁਰਮਤਿ ਅੰਦਰ ਅਜੋਕੀ ਵੋਟ ਸਿਆਸਤ ਭਾਵ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਸਿਰਮੌਰ ਅਖਵਾਉਂਦੀ ਸੰਸਥਾ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਸੰਸਥਾ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਚਲਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਸੁਚਾਰੂ ਢੰਗ ਨਾਲ ਚਲਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਜਿਸਦਾ ਮੁੱਖ ਫਰਜ ਧਰਮ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ, ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣਾ ਤੇ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਦਰਪੇਸ਼ ਮਸਲਿਆਂ ਤੇ ਸਿੱਖ ਹਿਤਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਬੜੇ ਅਫ਼ਸੋਸ ਨਾਲ ਕਹਿਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇਸ ਸੰਸਥਾ ਉਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਕਰਤਾ ਧਰਤਾ ਆਪਣੇ ਮੁੱਖ ਫਰਜਾਂ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਕੇ ਕੇਵਲ ਤੇ ਕੇਵਲ ਉਹਨਾਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਅੰਜਾਮ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਿਆਸੀ ਆਕਾਵਾਂ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੋਵੇ ਫਿਰ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਸਿੱਖ ਹਿਤਾਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣ!